اگر اولین فیلم کارگردان عملکرد خوبی داشته باشد، فشار بر روی فیلم‌های بعدی او افزایش خواهد یافت تا بتوانند عملکرد بهتری داشته باشند. کاری که فیلم‌سازانی مثل کوئنتین تارانتینو به خوبی از عهده‌ی آن برآمدند.
سندروم آلبوم دوم که بلای جان هنرمندان موسیقی است تا بعد از اینکه تمامی آن چه در قلب و روحشان است، به نخستین آلبوم خود تزریق کرده‌اند، بتوانند در اثر بعدی خود چیزی جدید برای عرضه داشته باشند، دامن فیلم‌سازان را نیز گرفته است. مشکل بزرگ با آثار خوبی مثل «لیدی‌برد» و «برو بیرون» این است که انتظار‌ها برای اثر بعدی کارگردان به قدری بالا رفته است که رسیدن به آن سطح از استاندارد، تقریبا غیر ممکن به نظر می‌رسد.
1.گمشده در ترجمه (Lost in Translation)
- کارگردان: سوفیا کوپولا
- محصول: ۲۰۰۳
- بازیگران: بیل ماری، اسکارلت جوهانسون، جیووانی ریبیسی، آنا فاریس
- نمره در متاکریتیک: ۸۹ از ۱۰۰
بعد از تجربه‌ی موفق کارگردانی در نخستین اثرش که اقتباسی هوشمندانه از کتاب «خودکشی‌های باکره» بود، سوفیا کوپولا اولین داستان اصیل خود به عنوان نویسنده و کارگردان را در فیلم بعدی خود یعنی «گمشده در ترجمه» روایت کرد.
اسکارلت جوهانسون جوان، در نقش دانشجویی ظاهر می‌شود که اخیرا فارغ‌التحصیل شده است و در شهر توکیو در حال گشت و گذار است. او با یک ستاره‌ی در حال افول سینما با بازی بیل ماری که در این شهر است تا در یک فیلم تبلیغاتی بازی کند، دوست می‌شود و فیلم به ماجرای این دو می‌پردازد.
2.یادگاری (Memento)
- کارگردان: کریستوفر نولان
- محصول: ۲۰۰۰
- بازیگران: گای پیرس، کری‌آن ماس، جو پانتولیانو
- نمره در متاکریتیک: ۸۰ از ۱۰۰
کریستوفر نولان، مردی که بعدها توانست برای فیلم خود درباره‌ی سرقت رویا یعنی «تلقین»، از برادران وارنرز بودجه‌ی ساخت ۹ رقمی طلب کند، حرفه‌ی کارگردانی خود را با بودجه‌ی اندک ۶۰۰۰ دلاری آغاز کرد. «تعقیب» یک فیلم نوآر درباره‌ی نویسنده‌ای است که مردم عادی را دنبال می‌کند تا از آنها برای کار خود تاثیر بگیرد.
دومین فیلم نولان یعنی «یادگاری»، اولین فیلمی بود که توانست توجه هالیوود را به خود جلب کند. تریلر تحسین‌شده‌ای که به شدت روی ذهن انسان تاثیر می‌گذارد و گای پیرس در این فیلم در نقش مردی ظاهر می‌شود که مبتلا به فراموشی است و درصدد است تا ماجرای قتل همسرش را حل کند.
3.داستان عامه‌پسند (Pulp Fiction)
- کارگردان: کوئنتین تارانتینو
- محصول: ۱۹۹۴
- بازیگران: جان تراولتا، ساموئل ال. جکسون، اوما تورمن
- نمره در متاکریتیک: ۹۴ از ۱۰۰
کوئنتین تارنتینو علاقه‌ی شدید خود به سکانس‌های دارای دیالوگ‌های طولانی، روایت غیر خطی، ترکیب ژانر‌های بین‌المللی و کنار هم قرار دادن آهنگ‌های پاپ و اکشن آزار‌دهنده را در اولین تجربه‌ی کارگردانی خود یعنی «سگ‌های انباری» نشان داده‌بود.
او این سبک از کارگردانی را در «داستان عامه‌پسند» که به جرئت می‌توان از آن به عنوان بهترین اثر این کارگردان تا به امروز یاد کرد، به اوج خود رساند. در حالی که در دهه‌های بعدی فیلم‌های دیگری نیز از این کارگردان عرضه شد و رقابتی جدی بین این آثار وجود داشت اما هیچ کدام نتوانست در حد و اندازه‌ی «داستان عامه‌پسند» ظاهر شود.
۴. مرد فیل‌نما (The Elephant Man)
- کارگردان: دیوید لینچ
- محصول: ۱۹۸۰
- بازیگران: آنتونی هاپکینز، جان هرت، آن بنکرافت
- نمره در متاکریتیک: ۷۸ از ۱۰۰
بعد از آن که دیوید لینچ سبک تحول‌آفرین منحصر به فرد کارگردانی خود را با اولین اثرش یعنی «کله پاک‌کن» که فیلمی سیاه و سفید بود، تعریف کرد، مل بروکس او را انتخاب کرد تا فیلمی درباره‌ی بیوگرافی جوزف مریک (که در فیلم به جان مریک تغییر نام داده بود) به همان شکل یعنی به صورت سیاه و سفید بسازد.
با نقش‌آفرینی تکان‌دهنده‌ی جان هرت از مریک که به عنوان سنگ‌بنای فیلم شناخته می‌شود، «مرد فیلی» نقاط مشترکی هر چند اندک با آثار سورئال بعدی لینچ یعنی «جاده‌ی مال‌هالند» و «مخمل آبی» دارد ولی با این حال همچنان به عنوان یکی از هوشمندانه‌ترین و احساسی‌ترین آثار از این کارگردان شناخته می‌شود.
5.خاطرات قتل (Memories of Murder)
- کارگردان: بونگ جون‌هو
- محصول: ۲۰۰۳
- بازیگران: سونگ کانگ‌هو، کیم سانگ‌کیونگ
- نمره در متاکریتیک: ۸۲ از ۱۰۰
سال گذشته بونگ جون‌هو با ساخته‌ی بی‌بدیل خود یعنی «انگل»، هنگامی که توانست به عنوان اولین فیلم غیر انگلیسی زبان، موفق به کسب جایزه‌ی بهترین فیلم در اسکار شود، تاریخ‌ساز شد. نخستین تجربه‌ی کارگردانی او کمدی سیاه تحسین‌شده‌ی «سگ‌هایی که پارس می‌کنند، هیچ وقت گاز نمی‌گیرند» است.
به دنبال این اثر، او فیلم «خاطرات قتل» را ساخت که به عنوان یکی از برترین تریلرهایی است که تاکنون در تاریخ سینما ساخته شده است و داستان اولین قاتل زنجیره‌ای کشور کره را به شکلی کلی بازگو می‌کند.