شناخت و استفاده صحیح از فضای منفی باعث خلق تصویری موفق و تأثیرگذار می‌شود. در این مقاله، با فضای منفی و استفاده متعادل از آن در ترکیب‌بندی عکس‌ها آشنا خواهیم شد.
فضای منفی در عکاسی و طراحی و مجسمه‌سازی به‌اندازه فضای مثبت در ترکیب‌بندی کلی اهمیت دارد. به زبان ساده، فضای مثبت همان سوژه اصلی و فضای منفی یا فضای سفید محیط دربرگیرنده موضوع اصلی است. برای ثبت عکسی برجسته به درک و پیداکردن تعادل درست بین این دو محیط نیاز دارید.
براساس مقالهای از Petapixel، فضای منفی به چشمان تماشاگر فضایی برای تنفس و استراحت می‌دهد؛ درنتیجه با تأکید به موضوع عکس، توجه مخاطب بیشتر به سوژه اصلی متمرکز می‌شود. اگر فضای منفی بیش‌ازاندازه شلوغ و پر از جزئیات باشد، تمرکز تماشاگر از سوژه گرفته و بین تمام عناصر موجود در فضای منفی توزیع می‌شود.
برای درک بهتر موضوع به تصویر بالا دقت کنید. مردی که در گوشه سمت راست ایستاده است، فضای مثبت و کل دیوار نارنجی فضای منفی عکس را تشکیل می‌دهد. اختصاص محیط بیشتر به فضای منفی تأثیر مثبتی بر بهتر دیده‌شدن نتیجه نهایی کار می‌گذار و با این کار توجه بیشتری به سوژه عکاسی جلب می‌شود.
فضای منفی سوژه عکستان را تعریف می‌کند که مانند توقفی بصری است. به‌بیان‌دیگر، فضای منفی با عملکردی شبیه به بافر، تأثیر منفی ترکیب‌بندی شلوغ را کاهش می‌دهد و محیطی برای استراحت چشم ایجاد می‌کند. از دیگر تأثیرات مثبت استفاده صحیح از فضای منفی، ایجاد رمزوراز در عکس است که مخاطب را به ساختن ادامه داستان عکس تشویق می‌کند. این کار به‌طور گسترده‌ای بر احساسات و حس‌وحال تصویر تأثیر می‌گذارد.
افزایش فضای منفی می‌تواند به خلق ترکیب‌بندی مناسب بینجامد که نتیجه آن عکس‌های مینیمال با سوژه متمرکز و نبود به‌هم‌ریختگی است.
نیکلاس گودن مدرس و عکاس شهری در لندن است. درادامه، تعدادی از آثار او را مشاهده می‌کنید که نمونه‌ای از عکاسی خیابانی مینیمال است.
تمام تصاویر بالا معماری اطراف شهر لندن را نمایش می‌دهد. گودن با کاهش هرآنچه در قاب عکس وجود دارد، جذب و درک عکس را برای مخاطب ساده‌تر کرده است. او می‌گوید هنگام عکاسی خیابانی در لندن همیشه به فضای منفی توجه می‌کند.
در تصاویر بالا، سوژه اصلی عکس‌ها مردم هستند؛ اما تمامی فضا را اشغال نکرده‌اند. فضای خالی موجود در عکس به‌طور خودکار چشم‌ها را به‌سمت سوژه می‌کشاند و باعث برجستگی آن می‌شود.
